Als je het statistisch zou bekijken klopt er iets niet. Want dan zou het overgrote deel meemaken wat mij zo vaak overkomt en waarvan ik dan het idee heb dat het slechts mij treft. Wat ik bedoel? Het altijd in de verkeerde rij verkeren. Of je nu bij de supermarkt voor de kassa staat, in de files probeert toch nog een beetje vooruit te komen of in het museum of een beurs tracht om opstoppingen heen te komen van lieden die ineens besluiten stil te blijven staan waar het eigenlijk niet kan. In vrijwel alle gevallen kies ik dan verkeerd. En sta ik nog steeds vast als die man of vrouw die zich net voor me langs wurmde al zowat thuis of op kantoor aan de koffie zit. Als ik het bespreek met andere hoor ik niet veel anders. Mensen hebben dat idee zelf ook vaak. Nu zijn er types die bij het idee dat ze verkeerd staan of rijden kiezen om van baan te wisselen dan wel met een of andere smoes wel even voor jou langs mogen in de rij waar jij met je boodschappen staat. Een brutaal mens heeft de halve wereld.

Onlangs nog, ik stond als altijd netjes opgesteld in een rij die weliswaar traag, maar gestaag voortbewoog. Van de zijkant naderde een wat oudere dame. Zij had een rollator en hield een pak melk in haar hand. Ze keek alsof ze iedereen die haar iets in de weg zou leggen ter plekken zou veranderen in een kikker. Voor haar golden de wetten van de supermarkt niet, zij had haast. Al zag je dat niet aan haar tamelijk stijve bewegingen. Maar ze drukte wel door. Gewoon dat hulpmiddel in de strijd en uiteindelijk week een wat corpulente vrouw voor mij uit. Met gevoel voor drama dook de oudere dame in het ontstane gaatje. En begon toen tot verbazing van iedereen haar aan de rollator vastgemaakte tas leeg te maken. Ze had een stuk of tien artikelen verstopt, het pak melk was camouflage geweest. Waarom een ouder iemand als dit type zo’n haast had? Het was me onduidelijk. Het bejaardenhuis stond niet ver van de supermarkt vandaan en als je daar je dagen moet slijten  sta je volgens mij nog liever in de rij voor de kassa. Daar beweegt zich dan nog iets en met een gulle glimlach en wat toegeven van jouw bejaarde kant maak je nog een leuk praatje ook op zijn tijd. In de file maak je dit ook nog wel eens mee. Van die mensen die gewoon van de ene naar de andere rij ‘drukken’.

Omdat ze maling hebben aan de medeweggebruikers. Net doen of je afslaat en dan via de andere rij weer tien plekjes opschuiven. Hoe kleiner de auto naast je, hoe groter de kans dat je met je leasebak of metselaarsbestellertje ruimte kunt claimen die niet echt valt onder jouw hypotheek. Noem het asociaal, hufterig, maar het geeft die mensen een soort kick. Vroeger zocht ik de confrontatie nog wel eens op. Nu niet meer. Ze doen maar. Als dat de ultieme bevrediging moet geven….Nee, ik blijf maar in de rij staan. Ook al weet ik dat het de verkeerde is. Tot welke groep behoor jij???